Ten tekst przeczytasz w 3 min.
od siebie słów kilka
Szczyt Klimczok (1117 m n.p.m.) to jeden z bardziej znanych sznytów w Beskidzie Śląskim, a dokładniej w paśmie Baraniej Góry. Klimczok to także najwyższa góra w granicach administracyjnych miasta Bielsko-Biała. Jego wygląd opisuje się jako kopiec o zaokrąglonym szczycie. Na jego zboczach znajdują się źródła rzeki Białej, prawego dopływu Wisły. Nazwa szczytu według legend pochodzi od zbójnika zwanego Klimoczokiem lub Klimczakiem, który ukrywał się w jednej z jaskiń na szczyci góry. Z Klimczoka widać doskonale góry Beskidu śląskiego, zwłaszcza dobrze widoczne jest Skrzyczne, ale także Babią Górę. Przy odrobienie szczęścia, przy bardzo dobrej widoczności można dostrzec Tatry.
Pod szczytem znajduje się schronisko “Klimczok” (1052 m n.p.m.) z którego na szczyt w okresie zimowym można wjechać wyciągiem orczykowym. Schronisko jest bardzo cywilizowane, gdyż można tutaj zorganizować nawet bale sylwestrowe lub inne imprezy okolicznościowe.
Istnieje kilka wariantów dojścia na Klimczok. Turyści najchętniej wybierają opcję dojścia na szczyt z Bielska-Białej lub z miasta Szczyrk. Szlaki nie są specjalnie wymagające, ale najłatwiejsze głównie ze względu na swoją długość też nie są.
KRÓTKI OPIS NASZEJ TRASY
Podejście na Klimczok zaczęliśmy od Szczyrku na szlaku zielonym od skrzyżowania ulicy Górskiej i Beskidzkiej w kierunku Chaty Wuja Toma. Początkowa trasa biegnie wzdłuż asfaltowej ulicy przy której stoi kilka starych Beskidzkich zabudowań drewnianych o ciekawej architekturze. Ten kawałek szklaku jest bardzo łatwy i przyjemny.
Następnie odbiliśmy na szlak żółty w kierunku Chata Wuja Toma na przełęczy Karkoszczonka. Chata ta to stylowa stylizowana restauracja, urządzona w starej zagrodzie. Wygląda nawet przyzwoicie, ale szczególnego wrażenia nie robi.
Na przełęczy Karkoszczonka skręciliśmy na szlak czerwony w kierunku przełęczy pod Klimczokiem. Ten kawałek szlaku miejscami jest bardzo stromy i momentami trochę męczący. Ta blisko 3 kilometrowa ścieżka, prowadzi cały czas przez las więc, niestety nie można tu liczyć na ładne widoki w czasie podejścia. Szlak ten jest pusty, więc turystów tu bardzo nie spotkamy.
Las ustępuje dopiero na samej przełęczy pod Klimczokiem tu skręciliśmy na czarny szlak w kierunku szczytu. Tu dopiero na stromym podejściu zaczynają się piękne widoki. Wato patrzeć głównie w kierunku południowo wschodnim ponieważ z tego miejsca widać Beskid Żywiecki z Babią Górą oraz Tatry. W tym miejscu „zaczynają” się turyści i na szlaku jest całkiem gęsto. Prawdopodobnie przychodzi tu dużo turystów od Szyndzielni, na którą można wjechać kolejką. Po drodze na szczyt warto zatrzymać się na chwilę przy „skalniku” złożonym z kamieni z różnych części świata.
Zachodząc ze szczytu czarnym szlakiem podeszliśmy do schroniska Klimczok na zimne piwko i chwilowy odpoczynek. To duże schronisko ze wszelkimi możliwymi wygodami. Dalsza część powrotu to szlak niebieski w kierunku parkingu w Szczyrku. Początkowo prowadzi przez las, a następnie przez osiedle Podmagurka. Miejscami z tego miejsca można jeszcze obserwować widok gór Beskidu Żywieckiego.
PODSUMOWANIE I PARKOWANIE
Ścieżka na górę od strony Szczyrku nie jest specjalnie trudna. Najtrudniejszy jest kawałek podejścia do Chaty Wuja Toma. Widoczki na trasie są fajne, ale widoczne tylko przy samym szczycie. Schronisko Klimczok jest w porządku z wszelkimi wygodami, cena piwka jak na schroniska jest umiarkowana. Zaparkować można bez większych problemów wzdłuż ulicy Beskidzkiej, czyli głównej ulicy w Szczyrku.
TRASA
Galeria zdjęć zE ŚCIEŻKI
